سلام
پيشاپيش از اينکه مطالعه اين مطلب در زمان تحکيم بنيان خانواده و يا سازندگي کشورمان وقت شما را ميگيرد عذرخواهي ميکنم.
ميخواهم از بهمن 57 شروع کنم، ولي نه، بزاريد يه اشاره کوچيک هم به قبل از اون بکنم، شاه و تمام خدمتگذاران به اون و همچنين وکلاي مردم در مجلس، هرکدام يک ايراني بودن!
خب در بهمن 57، انقلاب اسلامي پيروز شد اما نه، تازه جنگ داخلي شروع شد، ايراني ها به چند گروه تقسيم شدن و رو در روي هم و با هم جنگيدند، مردم يکصدا و با راي قاطع يک ايراني را به عنوان رييس جمهور انتخاب کردند و مدتي نگذشت که در جنگ داخلي مردم با مردم، او با لباس نه فرار کرد، اما همچنان گروه هاي حزبي و دنباله روهاي آنها با يکديگر ستيز کردند تا اينکه در شهريور سال 59، حمله صدام و هم پيمانانش به ايران آغاز شد، فرصتي تکرار نشدني و آينده ساز براي ايران!
بله، ديگر جنگ 2 ساله داخلي موقت تمام شد و مردم در کنار يکديگر به مقابله با دشمن پرداختند و 8 سال دفاع کردند، دفاع!!!
"پيشرفتي که هم اکنون داريم محصول همين 8 سال دفاع است"
با پايان يافتن دوران 8 ساله دفاع! در سال 67، باز جنگ داخلي شروع شد!
رييس جمهور انتخاب شد و عده اي او را آيت الله ناميدند، عده اي حجت الاسلام، برخي رفسنجاني و بعضي ها هاشمي!
جنگ داخلي چنان همه گير بود که هر ثروتي را که مردم در کشور ميديدند عنوان ميکردند، يا متعلق به ياسر است يا فايزه يا .(جهل و ناداني)
8سال ديگر از جنگ داخلي تمام شد که پرچم شعار "سلام بر 3 سيد حسيني؛ خميني و اي، خاتمي" در کشور برافراشته شد!
اينبار هم عده اي از مردم ايران يک فرد ايراني را رييس جمهور کردند و عده اي ديگر هم جنگ مقابل با آنها را آغاز!
جنگ داخلي 8 سال ديگر طول کشيد تا مردي از جنس مردم به پاخواست، و گفت؛ اي مردم آيا ميدانيد ثروت بي پايان کشور توسط ياغي ها و دولتمردان گذشته شما به يغما رفته است؟!!!
عده اي به پا خواستند تا اينبار مردي از جنس خودشان را انتخاب کنند و اين هم شد، اما جنگ داخلي تمام نشد، آنقدر جنگ بالا گرفت تا مردي از جنس مردم هم از صحنه خارج شد و هم ممنوع التصوير!!!
سرگذشتي تلخ براي رييس جمهور مانند گذشتگان!
اين بار هم شرايط سختي در پايان جنگ داخلي بود، خيلي ها دست به دعا شدند که دولت مهرورزي همانند دولت هاي گذشته بدون تلفات انساني به پايان برسد و اين هم شد!
اما تازه آغاز جنگ داخلي ديگر بود؛ عده اي ايراني به پيام تکرار يک ايراني لبيک گفتند و جنگ داخلي جديد شروع شد و هنوز هم ادامه دارد.
و اما بعد؛
در اين جنگ داخلي 33 ساله؛ دو جريان سياسي کشور هرکدام با چهره انقلابي و يا نقاب انقلابي با يکديگر ستيز کردند و مردم هم آنها را همراهي.
اوج خطرناک اين جنگ داخلي از تولد شبکه هاي اجتماعي در ايران شروع شد.
*در اين جنگ طاقت فرسا؛ سلاح طرفين تهمت بود و تخريب، چنان يکديگر را تخريب ميکنند که ديگر نيازي به دشمنان خارجي نيست.
هر کدام منتظرند از گروه مقابل اشتباهي سر بزند تا بتوانند حمله خود را آغاز کنند. اما نه با برچسب دشمن، بلکه با پرچم دوست و شعار انتقاد!!!
*کلام آخر با مردم؛
*مردم در اين جنگ هميشه منتظر فرهنگسازي بودند و فرار از فرهنگ پذيري!
*مردم با شور انتخاب کردند و در خارج از گود فقط نظاره گر شدند!
*مردم خود با خود دشمني کردند و از دشمن خارجي گلايه مند شدند!
*مردم در راهپيمايي ها فقط مشت محکم بر دهان دشمنان زدند!
*عده اي از همين مردم احتکار کردند، کم فروشي کردند، رشوه دادند، رشوه گرفتند، اختلاس کردند، تهمت زدند، تخريب کردند اما با شعار مرگ بر دشمنان منتظر منجي هستند!
*مردم يکصدا ميگويند اين انقلاب براي ما چه کرده است و کسي نميگويد من براي انقلاب چه کرده ام!
*هيچ کس هم جرات ندارد بگويد مردم چه نقشي دارند و فقط مسوولين بايد پاسخگو باشند، مسووليني که از همين مردم هستند!
*حال ميدانيد چرا 33 سال؛ چون در 41 سال گذشته، 8 سال دفاع کرديم و 33 سال جنگ داخلي!
*خودمان را گول نزنيم؛ براي برون رفت از تمام مشکلات، و قرار گرفتن در بين 20 کشور برتر جهان؛ بايد از خودمان شروع کنيم، کنار هم متحد در برابر دشمنان انقلاب ايستادگي کنيم و به جنگ داخلي 33 ساله پايان دهيم.
مهدي جمشيدي | فعال اجتماعي و رسانه اي
درباره این سایت